ur. 2008r. (rehab – 175)
Do trzeciego roku życia chłopiec rozwijał się prawidłowo: utrzymywał kontakt wzrokowy, ładnie mówił, przyjmował jedzenie. Po trzecim roku życia nastąpił atak choroby: przestał mówić, unikał kontaktu wzrokowego, obracał obsesyjnie nakrętki od słoików i klocki w sposób szybki, trudny do powtórzenia. Diagnoza – autyzm i lekkie upośledzenie umysłowe. Regularna terapia m.in. logopedyczna, sensoryczna i psychologiczna przynosi efekty. Zdaniem lekarzy jest szansa, aby chłopiec otworzył się na ludzi, nauczył codziennego funkcjonowania. Szansą jest kosztowna i długoletnia rehabilitacja i terapia m.in. pedagogiczna i uspołecznienia, uczenia i rozwijania umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia oraz usprawnienia zaburzonych funkcji organizmu.